Sneeuw, vorst, gladde wegen, bussen en treinen die te laat zijn of helemaal niet rijden. Het begint aardig op een barre winter te lijken. Ieder heeft het er over. Kranten staan er vol mee. Geen weerbericht wordt over geslagen in de hoop dat de volgende morgen geen dik pak sneeuw ligt. White Christmas is leuk, maar daar moet het dan ook bij blijven.
Op scholen, waar menigeen zit die dit nog niet mee gemaakt heeft, wordt opdracht gegeven tot een werkstuk over deze winter te maken. Zo ook voor Jessica Lokker (17) Hieronder haar werkstuk.
Utrecht – Op het overvolle Centraal Station in Utrecht staat een enorme hoeveelheid mensen te wachten. Het is inmiddels 6 uur. Een oude man is in gesprek met degene naast hem. ‘‘Ik sta sinds 4 uur al op dit station te wachten, hopelijk komt er eens beweging in die treinen!’’ En deze man is niet de enige met deze mening. Door de weersomstandigheden is er donderdag van en naar Utrecht weinig tot geen treinverkeer mogelijk geweest. Mensen stappen nietsvermoedend uit hun trein als ze Centraal Station Utrecht bereiken. Maar ze kijken hun ogen uit wanneer ze de enorme massa mensen zien dat op het station staat te wachten. ‘‘Iedereen staat tegen elkaar aan gedrukt. Het lijkt wel een vluchtelingenkamp!’’ zegt een vrouw geïrriteerd tegen de man naast haar.
De NS probeert de irritaties van mensen enigszins te verhelpen door gratis koffie, thee en brood uit te delen. De mensen die dit uitdelen proberen de mensen nog een beetje op hun gemak te stellen, maar niet altijd met succes. ‘‘Mensen kijken mij soms boos of geërgerd aan, maar ik kan hier toch niets aan doen? Ik kan mensen slechts gelukkig maken met een kop koffie.’’ zegt een van de medewerkers die juist op dat moment een kop koffie inschenkt.
Ook conducteurs proberen de reizigers zo goed mogelijk te informeren en te helpen. Een van de conducteurs heeft inmiddels al een schorre stem van het beantwoorden van alle vragen. Lachend zegt hij: ‘‘Mensen komen steeds met dezelfde vragen naar me. Eigenlijk zou ik een bord neer moeten zetten met de meest gestelde vragen en antwoorden daarop. Dan kan ik mijn stem nog een beetje sparen.’’ Het grote bord met de vertrektijden is nog steeds helemaal leeg. Afwachtend kijken mensen om zich heen of er op een van de vertrekborden informatie staat. Wanneer er iets omgeroepen wordt, hoor je van meerdere kanten ‘‘Stt!’’ en ‘‘Stil even!’’. Maar teleurstelling is op iedereens gezicht te zien wanneer slechts gemeld wordt dat er geen treinverkeer mogelijk is rondom Utrecht door de weersomstandigheden. Maar uiteindelijk wordt er iets omgeroepen waar de mensen al die tijd op hoopten: de eerste treinen kunnen weer verder reizen! De eerste trein die kan vertrekken, is de trein naar Nijmegen. Er volgt een grote stormloop richting het perron waar de trein staat te wachten. Mensen duwen en dringen om een plaatsje in de trein te krijgen. Het begint opnieuw te sneeuwen. De gezichten van mensen zitten na korte tijd onder de sneeuw. Handen worden blauw van de kou en mensen klagen dat ze hun tenen niet meer kunnen voelen. Uiteindelijk kan de conducteur niets anders doen dan de deuren van de trein sluiten. Teleurgesteld blijven veel mensen achter op het perron.
Het blijft sneeuwen. Maar gelukkig komen er steeds meer treinen in beweging, waardoor iedereen zijn reis weer kan voortzetten. Tegen het eind van de avond stroomt het station langzaam leeg en is de enorme hoeveelheid mensen verdwenen. Eindelijk weer beweging in die treinen.