Met de trein door Roemenië is duidelijk heel iets anders dan met de trein door Nederland. De treinvloot bestaat uit een deel stokoude treinen, maar ook uit een deel gloednieuwe treinen. Naar het toilet in de trein? Dat kan, maar neem dan wel zelf toiletpapier mee. Dat schrijf Hildebrand van Kuyeren, redacteur van Treinziger.nl op zijn persoonlijke blog. Wij van Treinennieuws.nl mogen het verhaal en enkel foto’s (als 1000 ste artikel op Treinennieuws.nl) plaatsen. Het hele verhaal met alle foto’s staat hier.
Reizen in Roemenië heeft iets avontuurlijks. Dat is althans zijn ervaring, toen hij in de voorjaarsvakantie in Roemenië reisde. Zijn treinreis ging van Fetesti naar Tecuci, twee steden op tweehonderd kilometer afstand van elkaar. Tussen beide plaatsen (die elk zo’n 35.000 inwoners tellen) rijdt één rechtstreekse sneltrein per dag. Nouja, sneltrein. Vijfenhalfuur voor een afstand van tweehonderdkilometer is niet echt snel te noemen. Maar avondtuurlijk was het wel.
Ogoarle
Het avontuur begon eigenlijk al in een klein dorp dorp (Ogoarele) 35 kilometer verwijderd van Fetesti. Het dorp heeft een treinstation, maar daar stoppen heel weinig treinen. Als zij met de trein zouden gaan, zouden ze (Hildebrand en zijn vriendin) bijna vier uur moeten wachten te Fetesti. Dat vonden ze overdreven. Er zou ook een bus gaan. Maar hoe laat? Er is geen 9292 en op internet kom ik er niet uit. Uiteindelijk besluiten we te liften. Bij de tweede auto – een politieagent – mogen we gelijk mee. Hij moest eigenlijk niet naar Fetesti, maar voor ons besluit hij wat extra kilometers te maken.
Sneltrein Fetesti – Tecuci
In Fetesti arriveren het tweetal ruim op tijd voor de sneltrein (Constanta – Iasi). De veiligheidsnormen zijn beduidend lager als in Nederland. Het spoor wordt door veel Roemenen gebruikt als wandelpad. De trein vertrekt weliswaar stipt op tijd, maar de deur blijft gewoon open. In Nederland zou dat voor ophef zorgen, maar in Roemenië is dat heel normaal.
De trein is samengesteld uit oude en nieuwe rijtuigen. Om iets meer privacy te hebben werd 1e klas gereisd. Een oud rijtuig, maar alles lijkt in orde. Tot op eens een plaat boven het raam los laat en naar beneden valt. Gelukkig valt de plaat niet op een van de hoofden, maar je staat wel even raar te kijken. In de nieuwe 2e klas rijtuigen zou dit niet gebeurd zijn. Daar is bovendien een stopcontact bij de zitplaatsen. Opmerkelijk dat de services in de 2e klas in dit geval dus beter is.
Toilet
Nog een leuk voorval, Hildebrand vervolgt:
“Het uitzicht is ééntonig, vlaktes met sneeuw. Tijdens de reis breng ik een bezoekje aan het toilet. Gelukkig controleer ik eerst of er toiletpapier is, en nee dat is er niet. Ook een tweede en derde toilet hebben geen wc-papier. Ik meldt het tegen de conducteur, twee reizigers beginnen te lachen en roepen “dit is Roemenië”. De conducteur haalt (gelukkig schone) zakdoekjes uit zijn tas. Na de toilet overleeft te hebben en na een lange zit komen we uiteindelijk aan in Tecuci Nord, een klein treinstation midden op een kruizing met een drukke weg. De reis zit er op.”
Reisplanner
Een paar dagen later besluiten ze op de terugweg niet de rechtstreekse trein te nemen, die zou namelijk pas om 1:00 uur ’s nachts vertrekken en vijf uur later aankomen in Fetesti. Volgens de reisplanner van de Roemense spoorwegen (CFR Calatori) is er ook een comfortabele verbinding met één overstap. Maar die informatie blijkt niet betrouwbaar, de getoonde verbinding zou alleen in de zomermaanden rijden. Als alternatief krijgen ze op het station het advies om gebruik te maken van twee stoptreinen. Ondanks een overstaptijd van een half uur is dit reisadvies bovendien fors sneller (bijna 1,5 uur) dan de rechtstreekse sneltrein. Opvallend.
Dieren
Maar comfortabel is de reis niet. De eerste twee uur gaat de reis per oude Railbus. De railbussen zijn circa vijftig jaar oud en overgenomen van de DB. De trein schrokt en wiegt heen en weer, en zoals de naam zegt heeft het meer iets van een bus. Maar met toilet (en opnieuw zonder toiletpapier). Echter zonder verwarming. Gelukkig zorgt de motor voor de nodige warmte waardoor het toch niet heel koud is.
Vanuit de trein zie ik diverse herten en andere dieren. Er wordt geprobeerd wat foto’s te maken, maar de camera vindt de witte sneeuwvlakte niet fijn om scherp te stellen. Aan de hulp van de machinist (die een paar tellen zelfs even stopt) en de conducteur (die de deur van een inmiddels rijdende trein opent en mij vasthoudt) heeft het echter niet gelegen.
73 jaar oud
Na één uur reizen passeert overigens de eerste tegenliggende trein. Het gaat om een personentrein van de serie 78, een serie die stamt uit 1939. 73 jaar oud dus! Daarmee in vergelijking is Mat ’64 nog nieuw.
Na een reis van twee uur bereikt de trein Faurei. Daar wordt overgestapt op een andere stoptrein waar. Deze getrokken trein heeft één nieuw dubbeldeksrijtuig en een oud enkelsrijtuig. Na een reis van vier uur zijn ze weer een ervaring rijker.