Jungfraubahn 100 jaar

Advertentie

Gerestaureerde Jungfraubahnen wagen

Het 100-jarig bestaan van de Jungfraubahn in Zwitserland (  op 1 augustus) wordt onder anderen gevierd met de opening van de Jungfraujoch, een 250 meter lange sensatie avonturentoer (gang), gewijd aan het Alpine. Deze tour geeft een rechtstreekse verbinding van de Sfinx en de Ice Palace Hall. Transportbanden vervoeren de gasten naar hoger gelegen plaatsen. Het avontuur vertelt in licht en de muziek, het verleden en heden van het toerisme in de Jungfrau-regio, na het grote idee van Adolf Guyer-Zeller en zijn extreme inspanningen bij de bouw van de Jungfraubahn. Maar ook de belangrijkste bezienswaardigheden binnen de attractie komen aanbod. Natuurlijk wordt de “bouw van de Jungfrau Railway” niet vergeten . Het Ice Palace, is voor de bezoekers de hoogste grot in Europa.

 


Met maar liefst twee boeken, speciale postzegel, horloge, een speciale munt en niet te vergeten de koffiemok kunnen, als herinnering aan uw bezoek als souvenir gekocht worden.

Nu zorgt Volvo voor de noodverlichting als de stroom uit valt

Op 1 Augustus viert de Jungfraubahn haar 100 ste verjaardag, het spoor naar de Jungfraujoch, dat zo aantrekkelijk is, dat er dagelijks vele duizenden mensen dit traject van de hoogste spoorlijn in Europa naar de top als eindpunt nemen.
Het verhaal is te mooi om hier niet te worden verteld: Op 26 Augustus 1893, was de toen 54-jarige Züricher textiel zakenman Adolf Guyer-Zeller en zijn dochter op een wandeling op de Schilthorn. Een “heldere dag”, zoals hij later schreef, op een van de meest bekende bergketens van de Alpen: Eiger, Mönch en Jungfrau. Het was Guyer-Zeller om de top, 4158 meter hoog met een trein verbinding aan te leggen. Diezelfde nacht maakte hij de plannen en een schets in zijn notitieboekje.
Een pionier
Het einde van de 19 Eeuw werden de eerste spoorprojecten reeds in de Alpen, zoals Guyer-Zeller zijn idee had, waar gemaakt. Lauterbrunnen en de top van de Jungfrau een verschil in hoogte van 3000 meter moest worden overwonnen in een aantal secties, hetzij via het spoor of de kabelbaan. Beide projecten mislukten door technische en financiële redenen. Guyer-Zeller, echter wilde eerst naar Kleine Scheidegg via de Wengernalp en daarna met de Jungfraubahn starten op de Scheidegg, zij het met een andere spoorbreedte dan de Wengernalp (100 in plaats van 80 centimeter).
Guyer-Zeller was de enige zoon, zijn hart ging altijd al uit naar de spoorwegen. Inzet voor de Gotthard Railway en Zwitserse Noordoost Railway leverde hem de titel van een “spoorweg baron” op. Wat de Zuricher aangepakte, wilde hij af te maken. Dus het duurde na een wandeling in het Berner Oberland slechts vier maanden voordat hij federale bestuurders een vergunning aanvroeg, voor een spoorlijn naar de Jungfrau. Een jaar later, op 21 December 1894 gaf het Parlement de concessie voor het spoortraject door de rotsen en ijs.
Degenen die vandaag de dag op de Jungfraujoch zich begeeft, merkt dat de lucht merkbaar dunner is en meer zware lichamelijke inspanning vergt. Daardoor konden de oorspronkelijke ambitieuze schema’s niet worden gehaald. Het duurde 16 jaar bouwen op de Jungfraujoch. Er waren vaak stroomonderbrekingen, die gevolgen had voor het boren van gaten en met explosies. Ook de werking van de locomotieven gaven vaak storingen. Daarnaast waren er geologische problemen, en de financiering was een paar keer op wankele poten. Door de harde arbeidsomstandigheden waren er zes stakingen. Tot slot op het eind van het project, het was 3 April 1899, toen Adolf Guyer-Zeller overleed, bijna 60 jaar oud. Na een korte onderbreking besloten zijn zonen, om het project voort te zetten.
Energie en geld ontbraken
Uiteindelijk waren echter energie en financiële middelen uitgeput, en er werd besloten dat het station Jungfraujoch op 3.454 meter boven de zeespiegel, het eindpunt werd van de spoorlijn in de Berner Alpen. De vraag blijft dan ook onbeantwoord of Guyer-Zeller was blijven werken om de Jungfrautop te bereiken. Peter Krebs, auteur van een artikel voor de bouw van de Jungfrau Railway, is van mening, dat hij door zijn sterke wil dit waarschijnlijk zou hebben geprobeerd.
De spoorlijn door onder het juk Tweede Wereldoorlog voor het toerisme tot stilstand gebracht. Ook ontbreekt het aan werknemers. Andere spoorprojecten, werden gedurende deze tijd ook uitgesteld of gestopt. Later werd gevonden dat de Jungfraujoch een aantrekkelijk bestemming was voor een rit, zodat er geen economische redenen verder waren om te stoppen.

Op de stations van Jungfraubahnen is een speciaal souvenir te verkrijgen namelijk: de officiële verjaardags Jungfraubahn Pass. Op 30 pagina’s biedt het informatie over toeristische bestemmingen in de Jungfrau-regio en achtergrondinformatie. Maar ook leuke en interessante informatie over de geschiedenis van de Jungfraubahn, de Eiger en het hoge alpine onderzoeksstation op de Jungfraujoch – Top of Europe. De hoogste treinstation van Europa, kunt u uw persoonlijk het certificaat laten afstempelen. Je moet niet wachten tot u de rit na boven gaat maken, de verjaardag van de Jungfraubahn Pass kan ook online worden bekeken.

 

Bron: Kanker, Catrina, Moser, Rettner: Jungfraujoch. AS-Verlag, Zürich 2011 – Zwitserland
In Railhobby van juli/augustus staat een mooi verhaal en foto’s van dit wonder in de bergen van Zwitserland.

Het boek “Jungfraujoch Top of Europe” is te koop in de betere boekwinkel of rechtstreks bij de uitgever AS-verlag

 

lees ook even dit bericht