In 30 dagen langs 30 Europese hoofdsteden

Dertig dagen lang treinde Koen Nijbroek (22) door Europa. Met een fotocamera om zijn nek en een grote rugtas op zijn rug stapte hij trein in, trein uit om dertig Europese hoofdsteden te kunnen bewonderen. En dat lukte: vorig weekend stapte hij weer uit op Amsterdam CS. ‘Ik vond het zó gaaf. Van mij had net nog wel langer mogen duren.’
Studeren deed hij in Nijmegen, maar een kamer vond hij er niet. En dus had Koen vijf jaar geleden weinig keus: hij moest bij zijn ouders in het kleine plaatsje Eibergen blijven wonen. Een enkeltje Eibergen – Nijmegen? Tweeënhalf uur. ‘En dan moest ik dus ook nog tweeënhalf uur terug’, zucht Koen. ‘In de trein maakte ik dan huiswerk of ik las een boek op mijn laptop.’
Toch vond Koen al dat reizen nooit vervelend. ‘Maar op een gegeven moment wilde ik ook wel eens andere delen van Nederland zien.’ Met zijn studenten-OV reisde hij daarom voor een paar euro naar alle uithoeken van Nederland. Soms met vrienden, maar ook weleens alleen. ‘Als een soort rustmomentje.’
Waarom niet?
Na een jaar of vijf heel Nederland doorkruist te hebben, verveelde die trein Koen nog stééds niet. Tijd om maar eens in treinen te stappen die hem op plekken voorbij de Nederlandse grens brachten, vond hij. Hij ontdekte dat je met een speciaal Interrail-ticket een aantal dagen of weken gemakkelijk door Europa kunt treinen.
‘Ik was meteen enthousiast’, vertelt Koen. ‘En ik dacht: waarom zou ik dat niet gewoon eens doen?’

Strakke planning
Achter zijn computer stippelde Koen nauwkeurig zijn reis uit. Van Oslo tot Madrid, van Warschau tot Boedapest: hij wilde dertig hoofdsteden langs. En over iedere stad zocht hij informatie op. Telkens pinde hij op een plattegrond op zijn telefoon de bezienswaardigheden vast die hem écht de moeite waard leken. Want hij had een héle strakke planning.

Ook zijn tas pakte Koen zorgvuldig in. ‘Ik moest kiezen: wat neem ik wel en niet mee?’, zegt Koen. Ik koos voor mijn laptop, een rol wc-papier, een accu, een kussentje en niet al te veel kleren. En dan zit-ie al heel snel heel vol.’

Alleen maar wit
Een beetje zenuwachtig stapte Koen in Amsterdam op de trein naar zijn eerste bestemming: Kopenhagen. Na Kopenhagen bezocht hij ook alle andere Scandinavische hoofdsteden. ‘De treinreis naar Oslo was heel indrukwekkend’, vertelt Koen. ‘Mijn trein reed over de Bergensbanen: een spoorlijn tussen Bergen en Oslo. En oh, wat was het uitzicht mooi!’
De trein reed regelrecht langs fjorden en landschappen waar nog niemand gelopen had die dag. ‘Je ziet alleen maar wit!’

Vanuit Scandinavië trok Koen door naar Berlijn om vervolgens steeds dieper Europa in te trekken. Tijdens zijn reis slenterde Koen door de knetterdrukke straten van Ljubljana, poseerde hij met duiven op zijn arm in Sofia en liep hij héél veel trappen om te genieten van een uitzicht op Boedapest. Hij miste een nachttrein in Milaan en praatte urenlang met een meurende Ier. ‘Ik kwam écht niet meer van hem af…’
Ook stopte Koen zich vol met alle gratis hapjes en drankjes die hij kreeg aangeboden in de Britse treinen. ‘Zo veel, dat ik op een gegeven moment moest zeggen: sorry, maar ik zit écht vol.’
Wifi-stress
Naast al het reizen en het bewandelen van zijn doordachte wandelroutes probeerde Koen óók nog een beetje slaap te pakken. ‘De meeste nachten sliep ik in de trein. Meestal rechtop, in een stoel. Want als je een bed wilt betalen in de trein, kost het je behoorlijk wat geld. Oortjes in, slaapmaskertje op en dan sliep ik prima.’
‘Om de vier of vijf nachten sliep ik in een hotel. Een kamer boekte ik dan last-minute. Maar wanneer je geen wifi hebt in een trein, gaat dat soms best wel moeilijk.’

Over al zijn avonturen schreef Koen op zijn eigen website. Maar de beperkte wifi zorgde er ook voor dat Koen nóg meer tijd kwijt was aan bloggen dan verwacht. Maar ja, hij moest toch écht het nieuwsgierige thuisfront up-to-date houden. Koen typte zich een ongeluk om iedere dag een blogpost online te kunnen zetten.
‘Vaak moest ik nog in een Mac gaan zitten om van de wifi te kunnen profiteren’, lacht Koen. Erg vond hij het niet. ‘Als je veel plezier hebt in zo’n reis, gaat het schrijven vanzelf. En plezier had ik zeker. Ik heb de mooie dingen gezien en leuke mensen ontmoet. En mijn hoofd dacht ein-de-lijk eens een keertje aan wat anders dan aan werk. En dat is voor mij ook een bijzondere ervaring geweest!’