Het treinenkerkhof van Uyuni in Bolivia

Advertentie

Op deze site leest u meestal alles over nieuwe treinen, die steeds sneller kunnen rijden en soms een wereldrecord verbreken, over nieuwe spoorlijnen met moderne futuristische stations of nieuwe boeken over prachtige trajecten door de bergen met panorama-rijtuigen. Maar, treinliefhebbers, wat kan er gebeuren met een locomotief, aan het einde van zijn leven?

In het zuiden van Bolivia, niet ver van de grens met Chili, ligt het plaatsje Uyuni. Het is een klein handelsplaatsje met iets meer dan 20.000 inwoners, gesticht in 1890. Een van de belangrijkste inkomstenbronnen zijn de toeristen, die vooral naar de op één na grootste zoutvlakte ter wereld komen, de Salar de Uyuni. De omgeving bestaat uit een hoogvlakte (3670 meter boven de zeespiegel) en veel bergen.

Daarnaast is Uyuni een belangrijk spoorwegknooppunt, waar vier lijnen, uit La Paz, Calama (Chili), Potosí en Villazón bij de grens met Argentinië, bij elkaar komen. Ook de oudste spoorlijn van Bolivia, de lijn Uyuni – Antofagasta, werd hier al in 1899 aangelegd. De spoorlijnen uit deze periode danken hun bestaan aan de behoefte om de diverse delfstoffen, waaronder zilver uit Huanchaca, van het hoogland naar de havens aan de kust te vervoeren. Deze eerste spoorlijnen van Bolivia werden aangelegd door Britse ingenieurs, aangetrokken door de Treinmaatschappij van Antofagasta en Bolivia, waar de Britten een aandeel in hadden.

In de jaren veertig van de vorige eeuw stortte de mijnindustrie echter in, deels doordat sommige mijnen uitgeput raakten. Het omvangrijke spoorwegennet en -materieel verloor voor een groot deel haar belang voor de Boliviaanse economie. Op dat moment ontstond er vlakbij Uyuni een nieuwe en bijzondere trekpleister voor het toerisme.

Veel van de overcomplete treinstellen werden ‘geparkeerd’ op een oud treinspoor, drie km buiten Uyuni, om uiteindelijk nooit meer gebruikt te worden. Daar vormen ze nu ‘el cementerio de trenes de Uyuni’, het treinenkerkhof van Uyuni. Het is een enigszins spookachtig gezicht, al deze, voor het merendeel Engelse, treinstellen, verlaten in de woestijnachtige omgeving. Juist het droge klimaat heeft er echter voor gezorgd dat de treinstellen na meer dan 65 jaar nog steeds in herkenbare toestand zijn te zien. Een waar monument van spoorweghistorie in een afgelegen uithoek van Bolivia.  Hier kunt u een mooi filmpje zien op You Tube